-
1 śmier|ć
f zw. sg 1. (zgon) death- śmierć z głodu/pragnienia/wyczerpania/wycieńczenia death from starvation/thirst/exhaustion/emaciation- zamarznąć na śmierć to freeze to death- jeśli nie uwolnimy zakładników, czeka ich śmierć z ręki terrorystów if we don’t free the hostages they will die at the hands of the terrorists- zginąć śmiercią bohatera/męczeńską to die a hero’s/martyr’s death- zapić się/zaharować się na śmierć to drink/work oneself to death- pobić kogoś na śmierć to beat sb to death- przyjaźń na śmierć i życie przen. a lifelong friendship- aż do śmierci for the rest of one’s life- na śmierć zapomniałam! pot. I clean forgot!- blady jak śmierć as white as a sheet- za zabójstwo policjanta grozi śmierć death is the penalty for killing a police officer- śmierć przez rozstrzelanie/powieszenie/na krześle elektrycznym death by firing squad/hanging/electrocution- kara śmierci Prawo the death penalty, capital punishment2. przen. (koniec) death- wynalezienie płyty kompaktowej spowodowało śmierć gramofonu the CD led to the extinction of the record player- śmierć zdrajcom! death to traitors!3. Szt. (postać ludzkiego szkieletu z kosą) death, the Grim Reaper- □ czarna śmierć przest. the Black Death- nienaturalna śmierć unnatural death- śmierć cywilna przest. civil death- śmierć kliniczna Med. clinical death- śmierć naturalna Med. natural death, death from natural causes- śmierć polityczna książk. the end of one’s political career- śmierć tragiczna książk. tragic death■ iść a. pójść na śmierć to go to one’s (almost certain) death- ponieść śmierć książk. to perish- wielu młodych ludzi poniosło śmierć na wojnie many young people perished in the war- śmierć zabrała kogoś książk., euf. death has taken sb from us- nie wiadomo, kogo z nas pierwszego śmierć zabierze who knows which of us will be the first to go- walczyć ze śmiercią to fight for one’s life- zadać komuś śmierć książk. to kill sb- znaleźć śmierć książk. to find deathThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > śmier|ć
-
2 walka
- ki; -ki; dat sg -ce; gen pl; -k; ffight; ( ciągła) warfarewalka o władzę/niepodległość — struggle for power/independence
* * *f.1. ( starcie) fight (z kimś/czymś against sb/sth) ( o coś for sth); (np. o dobre miejsce, bilety) scramble ( o coś for sth); walka o wolność/niepodległość/władzę struggle for freedom/independence/power; walka partyzancka partisan struggle, guerilla war; walka powietrzna aerial combat; walka zbrojna armed combat; walki wewnętrzne polit. domestic conflicts; walka na śmierć i życie life-and-death struggle, mortal combat; walka do upadłego last-ditch battle; czysta walka clean fight; nierówna walka unequal fight; odebrać komuś wolę walki take the fight out of sb; rwać się do walki be spoiling for a fight; stanąć do walki z kimś draw one's sword against sb.2. (= rywalizacja) battle, competition; walka ekonomiczna/polityczna/parlamentarna economic/political/parliamentary battle; walka o byt fight for existence; walka o przetrwanie fight for survival; walka klas polit. class struggle.3. sport fight; walka na pięści fistfight; walka byków bullfighting; walki kogutów cockfighting; walka psów dogfight; walka wręcz unarmed combat.4. (= zmaganie się) struggle, fight ( z czymś against l. sth); walka ze zmęczeniem struggle with fatigue; walka ze złem fight against the evil; walka z przestępczością crackdown on crime; walka z wiatrakami tilting at windmills.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > walka
См. также в других словарях:
bojowy — bojowywi 1. «związany z walką zbrojną, przeznaczony do niej; wojskowy, wojenny, bitewny» Akcja bojowa. Oddziały bojowe. Samoloty bojowe. Szyk bojowy. Pogotowie bojowe. ∆ Organizacja bojowa «organizacja polityczna, zwykle konspiracyjna, prowadząca … Słownik języka polskiego